Ey insan! Sanma iyiyim, kemal sahibiyim. İyi ve kemal sahibi olmak, ancak kusurunu görmek, aczini ve fakrını anlamak ve zillet ile İlahî dergâha sığınmak ile olur. Bunlar kulluğun manasının esasıdır.
Kusurunu görmeyen, aczini ve fakrını anlamayan ve zillet ile İlahî dergâha sığınmayan kendini iyi ve kemal sahibi bilse mağrur olur, âsi olur, şaki olur.
Gel nefsim ve arkadaşım, bu hakikati Bedîüzzaman Hazretlerinden ders alalım. Bak ne diyor: “Ubûdiyet vaktinde dergâh-ı İlahiyeye müteveccih olduğum vakit, Cenâb-ı Hakk'ın ihsanıyla bir şahsiyet veriliyor ki, o şahsiyet bazı âsârı gösteriyor. O âsâr, mânâ-yı ubûdiyetin esası olan: "Kusurunu bilmek, fakr ve aczini anlamak, tezellül ile dergâh-ı İlahiyeye iltica etmek" noktalarından geliyor ki; o şahsiyetle, kendimi herkesten ziyâde bedbaht, âciz, fakir ve kusurlu görüyorum. Bütün dünya beni medh ü sena etse, beni inandıramaz ki ben iyiyim ve sâhib-i kemâlim. (Mektubat, 119)"
Allahım, bizi ve neslimizi kulluğun manasına vakıf olanlardan eyle.. Âmin..
Allahım, bizi ve neslimizi kulluğun manasına vakıf olanlardan eyle.. Âmin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder