Allah yeryüzünü ve semavatı yarattı. Semavatı temizlerin memleketi eyledi, yeryüzünde ise insanı bir halife olarak yarattı. Allah bunu meleklere haber verince, melekler insanların fesad çıkartacaklarını, kan dökeceklerini, kendilerinin hamd ile Allah'ı tesbih ve takdis ettiklerini beyan ettiler. Aslında melekler de anlamıştı insanların ibadet için yaratıldıklarını, fakat fıtratlarındaki istidadların menfi ciheti ve daha önce dünyaya gönderilen taifenin çıkardıkları fesadı bildiklerinden itiraz etmişlerdi.
İnsanı sadece kendilerince bildikleri gibi zannetmişlerdi. Fakat Allah onlara "sizin bilmeyeceğiniz şeyleri ben bilirim" diyerek insanın aslında kâinatın en mühim meyvesi olduğunu ve daha nice maksadlara hamil olduğunu onlara beyan ederek cevab verdi.
Bu noktaları beyan ettiğimiz âyet şöyledir: "(Ey Habîbim!) Bir zaman Rabbin, meleklere: “Şübhesiz ki ben, yeryüzünde (insanı) bir halîfe kılacak olanım” buyurmuştu; (melekler:) “Orada fesad çıkaracak ve orada kanlar dökecek bir kimse mi kılacaksın? Hâlbuki biz, hamdin ile (seni) tesbîh ediyoruz ve seni takdîs ediyoruz” dediler. (Rabbin de onlara:) “Sizin bilemeyeceğiniz şeyleri, şübhesiz ki ben bilirim!” buyurdu. (Bakara, 30)"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder