İnsan bir nefes bir heves derler. Nefesini alır, hevesinin peşinde koşar durur. Fakat birgün nefes bitince de hevesinin peşinde boşuna koştuğunu anlar.
Bazen insanlar öyle olur ki hevesi önceliklidir. Ne kalbi ne ruhu ne de vicdanı onu durduramaz, zira imanı çok zayıftır veya yoktur. Böyle olunca da ruhuyla beraber ahlakı da sukut eder, düşer, alçalır.
Böyle bir insana "Sana, sevdiklerine ve ecdadına gizli düşmanlık edenlerin düşmanlığını öğrendiğinde neden hala onun sana sunduğu hoşuna giden şeyleri tercih ediyorsun? denildiğinde "Ben onları düşünmüyorum, sadece hoşuma gidiyorsa yaparım" diye cevab vermesi onun ahlakının nekadar alçaldığını gösterir. Ahlakın alçalması da imanın zayıflığından ileri gelir. Zira iman insana yüksek gayeleri gösterir. Milletinin menfaatini kendi hevesine feda ettirmez.
Allah bu milletin imanını takviye etsin ve ahlakını yükseltsin. Âmîn.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder