İnsan etten, kemikten ibarettir. Çabuk dağılabilir bir yapıdadır. Mayasında âcizlik, fakirlik vardır. Kudreti nihâyetsiz, rahmeti hadsiz, sonsuz Gani ve Samed olan Cenâb-ı Hakk'a her hâlinde, her anında, her arzusunda muhtaçtır.
Böyle olduğu halde, insandaki rububiyet damarı ile kendisini yaratan Kadir-i Zülcelal'a itaat yerine isyan etmektedir. Neticesinde kaybedeceğini bile bile baş kaldırmaktadır.
Zira Allah Kur'ân-ı Kerim'de buyurmaktadır: "Allah ile pençeleşen kaybeder."
İşte insanı böyle bir halden kurtaran, kendinin âciz ve fakir bir varlık olan insan olduğunu hatırlatan, "Sen benim merhametli Rabbimsin, ben ise senin âciz bir kulunum" dedirten, hemcinsleri olan diğer insanlara şefkate mükellef olduğunu bildirien oruçtur.
Hasılı, insan oruçla insandır.
Aksi takdirde insan ismine lâyık mıdır?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder