Ey insan! İnsanın dostunu sevmesi dostluğun tabiatından olduğu gibi, düşmanına da buğzedip kızması düşmanlığın tabiatındandır.
Fakat öyle dostluklar vardır ki günün birinde düşmanlığa dönüşür. Dostluk döneminde yapılan aşırılıklar pişmanlık olarak kalır. Bu pişmanlık düşmanlığın koyulaşmasına ve haddin aşılmasına sebeb olur.
Nice düşmanlıklar vardır ki bir zaman sonra dostluğa yerini bırakır. Neticede düşmanlık zamanındaki kızgınlıklar pişmanlık olarak elde kalır. Dostluğun samimiyetinin önünde bir sed gibi kalır.
Öyle ise bu durumlara düşmemek için Peygamberimizin (asm) şu hadisine kulak vermelidir: "Dostunu severken ölçülü sev, günün birinde düşmanın olabilir. Düşmanına da buğzunu ölçülü yap, günün birinde dostun olabilir. (Tirmizî)"
Allahım, bize ve neslimize dostlarımıza ve düşmanlarımıza ölçülü davranabilmeyi nasib eyle.. Âmin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder