Ey insan! İnsan ne garibdir ki nefsine taraftar olan, fakat diyanetine zarar veren insanı çabuk afvediyor, bazen de muhabbet ediyor. Öyle ki nefsinin hoşuna giden şeylerde onu teşvik ediyor, pis lezzetlere karşı iştahını açıyor. Bunu yaparak yavaş yavaş da dininden uzaklaştırıyor. Sonra onu dinden uzak ve hatta karşı olarak sadece bir zerrecik iman ile bırakıyor.
Aslında böyle bir adam hangi makamda olursa olsun muhabbete değil adavete müstehaktır.
Birinci hali yaşayan çevrende nice insanlar vardır ki sırf nefsinin hoşuna giden şeyleri önüne koyanları seviyor da bilmiyor ahiretini kaybetmesine yol açıyor. Bu büyük bir hatadır.
Allah, bizi ve neslimizi böyle bir hatadan muhafaza eylesin. Âmin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder