Ey insan! Sen bir hiçtin, anne karnına düştün. Allah seni oradan geniş bir dünyaya çıkardı. Ve sen hiçbir şey bilmiyordun. Çok zayıf, aciz ve muhtac olduğun için Allah senin etrafına iki şefkat kahramanını pervana kıldı.
Allah sana verdiği nimetleri farkedesin, anlayasın diye kulaklar, gözler ve kalb verdi. Kulaklarınla dış dünyanın sesini işittin, gözlerinle güzellikleri, nimetleri gördün, kalbinle sevilecek herşeyi sevdin, hayata bağlandın.
Sen bunları Allah'a şükür için kullanmak yerine nefsinin pis lezzetlerine köle eyledin.
Senin ve bizim bu halimizi Allah bize şu âyetle haber vermektedir: "Allah sizi
analarınızın karınlarından, (siz) hiçbir şey bilmez bir hâlde iken
çıkardı; şükredesiniz diye de size kulaklar, gözler ve kalbler verdi. (Nahl, 78)"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder